فرستاده شدن طبيب عرشى پس از ششصد سال‌

اميرمؤمنان (ع) مى‌گويد، ششصد سال بود كه مردم صداى طبيب عرشى را نشنيده بودند. خداوند پيغمبر (ص) را به در چنين وقتى فرستاد: «أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ طُولِ هَجْعَهٍ مِنَ الْامَمِ».[1] صدا آدم را از خواب بيدار مى‌كند. ما اگر مى‌خواهيم صبح از خواب بيدار بشويم، ساعت زنگ‌دار را بالاى سرمان مى‌گذاريم يا اگر مسجد نزديك است، صداى بلندگو، ما را از خواب مى‌پراند، يا اول قيامت، صداى صور، تمام مرده‌ها را از مردگى بيدار كرده و آن‌ها را وارد محشر مى‌كند. صداى انبياء، مردم را از جهل درآورد و بيدار كرد و از آن ظلمتكده خطرناك بيرون آورد: «لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ».[2] چون ششصد سال بود، صداى دكتر نشنيده بودند، اميرمؤمنان (ع) مى‌گويد: «طُولِ‌

[1] 1. نهج‌البلاغه: خطب 158.

[2] 2. ابراهيم: 1.