خدا وقتى مىخواهد به نسلهايى تودهنى بزند و
آنها را تحقير بكند و بگويد اينها نسلهاى بدى بودند، اضاعه صلاه را نسبت به
آنها عَلَم مىكند. در واقع دارد به امت اسلام مىگويد، نسلهاى بعد از نوح (ع)،
نماز را ضايع كردند؛ يعنى گوش به زنگ و مراقب باشيد كه اين نماز من را كه آنها
ضايع كردند و من الان دارم در قرآن، بر سرشان مىزنم و الان هم در جهنمند، شما جزو
آنها نشوى؛ براى آنان نمىگويد؛ آنها كه مردهاند؛ بلكه قرآن مجيد براى زندهها
دارد مىخواند: «فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا
الصَّلَاهَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَوَات»[1]: نماز مرا ضايع كردند، و پيرو شهوات خود شدند؛
يعنى پيروى من را با پيروى از شهوات خودشان جا به جا كردند. البته، آنها با پيروى
از شهوات خود، رباخوار شدند؛ زناكار شدند؛ ظالم شدند؛ وقتى شهوات پا در ميانى كند
و انسان هم تسليم شهوات بشود، او به انواع گناهان دچار مىشود.