« وَخَفِىَ مَكْرُكَ »

وَخَفِىَ مَكْرُكَ

« و پنهان است مكر تو » .

مكر در غير خدا به معناى حيله و تزوير است كه براى فريب دادن ديگرى بكار مى رود ، و اطلاق مكر به اين معنى بر حضرت حق روا نيست ، زيرا مكر به اين معنى از صفات انسان جاهل و عاجز است ، و جهل و عجز در ساحت مقدس او راه ندارد . وجود مبارك او علم ، قدرت ، رحمت ، جود و كرم بى نهايت است ، و نياز موجودات در همه ى امور به او ، و بى نيازى او در همه ى امور از موجودات حقيقتى ثابت و واقعيتى مسلم و حتمى است .

مكر ، در ساحت حضرت او به معناى مجازات و عذاب است ، كه هركس را مستحق آن بداند او را بدون اين كه راه گريز و چاره اى داشته باشد به آن
دچار مى كند .

مجازات و عذاب و انتقام خدا نسبت به آنان كه مغرورانه و مستانه و در حال غفلت و بى خبرى غرق در معصيت و گناه و رفاه و لذت اند ، به صورت هاى مختلف و به شكل هاى گوناگون است . مرحله اى از آن به صورت استدراج و استمهال است ; به اين معنا كه : هر اندازه جاهل بى خبر ، و مغرور خيره سر معصيت مى كند و به گناهش مى افزايد ، خدا هم نعمت را به او مى افزايد تا