شيوع دروغ

رسول خدا و حضرت صادق و حضرت رضا (عليهم السلام) دروغ را از گناهان كبيره بلكه از بزرگترين گناهان كبيره شمرده اند[1] .

از زشت ترين مراتب دروغ ، دروغ بستن به خدا و انبيا و امامان و كتب آسمانى است كه سبب گمراهى بسيارى از مردم است .

سردمداران كفر و شرك در طول تاريخ با دروغ پردازيهاى خود و با ارايه ى دروغ هاى شاخدار به عنوان علم و فلسفه ، توده هاى عظيمى از انسانها را از گرايش به آيين حق و ايمان به انبيا و يقين به روز جزا بازداشتند .

اين شياطين حيله گر و خنّاسان دين ساز و وسوسه گران شياد ، با به هم بافتن امورى نامربوط و مسائلى عارى از حقيقت ، مانع ورود بسيارى از انسانها به راه هدايت و صراط مستقيم شدند .

اينان با دروغ پردازى و پشت هم اندازى ، هر باطلى را در برابر چشم مردم ، حق جلوه دادند و هر حقى را از چشم مردم انداختند .

اينان در طول تاريخ به انكار كتاب هاى آسمانى برخاستند و نزول آنها را از پيشگاه مقدس حق براى هدايت بشر منكر شدند و در برابر آياتش به هر شكل ممكن ايستادند و به گوش مردم خواندند كه هيچ چيز از جانب خدا
نازل نشده !! [2]

اينان براى محروم كردن انسان از فيض هدايت حق و دور شدنشان از سعادت دنيا و آخرت ، به تمام انبياى الهى تهمت زدند و آن راستگويان حقيقى را

[1] روايات مربوط به دروغ ، در كتابهاى كافى : 2 / 338 ; وسائل الشيعه : 12 / 243 ، باب 138 ; مستدرك الوسائل : 9 / 83 ، باب 120 و . . . ; بحار الانوار : 69 / 232 ، باب 114 به طور مفصل آمده .

[2] يس : 15 .