آرى ، به ريشخند گرفتن مردم و مسخره كردن آنان ، در حقيقت توهين كردن به آنان و آزار دادن روحى و كوچك شمردن آنهاست .

قرآن مجيد به شدت مردان و زنان را از اين كه به مسخره كردن يكديگر اقدام كنند نهى مى كند و مسخره كنندگانى كه از اين كار زشت خود توبه نمى كنند ستمكار مى داند[1] .

شكستن عهد و پيمان

عهد و پيمان و وفاى به آن ، دو حقيقت اخلاقى و انسانى است كه در قرآن مجيد و روايات اهل بيت (عليهم السلام) مورد توجه قرار گرفته و شكستن آن ، گناه و معصيت شمرده شده است .

در زمينه ى عهد و پيمان و وفاى به آن ، تفاوتى نمى كند كه عهد و پيمان با خدا يا با پيامبر يا با امام يا با مردم بسته شود ، وفاى به هر عهد و پيمان مثبتى كه در طريق عبادت ، يا خدمت به مردم ، يا كسب و تجارت ، يا امور صحيح ديگر بسته مى شود ، واجب شرعى و اخلاقى است و شكستنش گاهى حرام و موجب كيفر الهى است .

( وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللّهِ إِذا عَاهَدتُمْ . . . )[2] .

« به عهد خدا هنگامى كه عهد بستيد وفا كنيد » .

( الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِى الأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الخاسِرونَ )[3] .

« آنان كه عهد خدا را پس از محكم كردنش مى شكنند و آنچه را خدا دستور به

[1] حجرات : 11 .

[2] نحل : 91 .

[3] بقره : 27 .