و به جماعت خواندن هم اشكال ندارد، ولى با چنين نيتى نمى‌تواند امام جماعت شود مگر در بعض موارد كه در پاسخ سؤال بعد بيان شده است.

س 123- معمولًا شبهاى 19- 21- 23 ماه مبارك رمضان مردم در مساجد نمازهاى قضاى احتياطى خود را به جماعت مى‌خوانند (يك شبانه روز يا بيشتر) امام جماعت هم نماز قضاى استيجارى ميتى را كه قضاى يقينى دارد مى‌خواند يا نمازهاى خود را احتياطاً اعاده مى‌كند با فرض اينكه احتياط امام و مأمومين از جهت احتمال خلل در نمازهاى گذشته آنها مى‌باشد. آيا اين عمل صحيح است يا اشكال دارد؟

ج- در فرض سؤال نه تنها صحيح و بى‌اشكال است بلكه افضل و ارجح نيز مى‌باشد، بلى چنانچه مأموم نماز قضاى يقينى مى‌خواند و امام احتياطى، اقتدا مشكل است. [1]

[1]- همانگونه كه در عروة الوثقى، مسأله 3، فصل فى الجماعة و مسأله 19، فصل فى مستحبات الجماعة بيان فرموده‌اند، نمازهايى را كه انسان احتمال مى‌دهد در آن خللى واقع شده باشد مستحب است بطور فرادى يا جماعت اعاده كند. هر چند به حسب ظاهر صحيح بوده است. و در استحباب اعاده فرقى نيست كه اعاده‌كننده امام جماعت باشد يا مأموم. فإن الامتثال بعد الامتثال رجاءً بداعى ان يختار اللّه أحبّهما إليه من أجلّ مقامات العبودية خصوصاً إذا اعيدت جماعة ففي خبر أبى بصير. قال: قلت لأبي عبد الله (ع) أصلي ثم أدخل المسجد فتقام الصلاة و قد صليت، فقال صلّ معهم يختار اللّه احبّهما إليه (الوسائل: ب 54، ابواب صلاة الجماعة، ح 1) حيث أمر عليه السلام بإعادة الصلاة فلا تغفل هذا و لا سيما إذا كانت الإعادة لدرك شرف و فضيلة لم تكن في المبتدأة من فضل مكان أو زمان أو حالة انقطاع إليه تعالى. فعن النبى (ص) قال في فضيلة شهر رمضان و اعماله: «و من تطوع فيه بصلاة كتب اللّه له براءة من النار و من أدّى فيه فرضاً كان له ثواب من أدّى سبعين فريضة فيما سواه من الشهور ...» (امالى الصدوق: مجلس 20، ح 4) بلى اگر جهت احتياط، يكى نباشد، مثل اينكه منشأ احتياط امام، علم اجمالى به وجوب قصر يا اتمام باشد و منشأ احتياط مأموم احتمال خلل در قرائت باشد در اين صورت صحت اقتدا مشكل است. لازم به يادآورى است كه خواندن نمازهاى نافله به جماعت بدعت و حرام است و معلوم است كه كسى آنها را به جماعت نخوانده و نمى‌خواند.