يا كارگران و كارمندانى كه همه روزه از وطنشان براى كار و شغل به مسافت شرعى مى‌روند و عصر برمى‌گردند، حكم نماز و روزه آنها چيست؟

ج- بنابر احتياط واجب نماز اين افراد شكسته است و روزه آنان صحيح نيست.

س 118- فردى از قم به روستايى كه در دو فرسخى قم است مى‌رود و قصد دارد بعد از سه روز توقف در آن روستا، از راه ديگرى كه تا قم ده فرسخ مى‌باشد برگردد، آيا در رفتن به آن روستا و سه روزى كه آنجا توقف مى‌كند نمازش تمام است؟

ج- در فرض مذكور اگر از اول قصد داشته باشد، بعد از توقف در آن روستا، از راه ديگرى كه مسافت شرعى است برگردد، نمازش در رفت و برگشت و در آن روستا شكسته است.

س 119- شخصى بعد از تحقيق يقين كرده كه فاصله محل كار تا وطن او كمتر از 8 فرسخ مى‌باشد، لذا نماز خود را تمام خوانده و روزه هم گرفته است و بعد از مدتى متوجه شد كه اشتباه كرده است و مسافت بيش از 8 فرسخ بوده است، وظيفه او نسبت به نمازهايى كه تمام خوانده و روزه‌هاى كه گرفته چيست؟

ج- اين شخص بايد نمازهاى خود را كه در سفر تمام خوانده به صورت شكسته قضا كند و روزه‌هايى را هم كه در سفر گرفته، قضا كند.

س 120- كسى كه سفرهاى متعددى دارد، ولى سفر شغل او نيست، مانند كسى كه براى ديد و بازديد يا تفريحات سالم مسافرت مى‌كند، يا در شهرى متاعى دارد كه براى آوردن آن مسافرت مكرر مى‌كند، وظيفه‌اش چيست؟

ج- در همه اين سفرها مسافر است و نمازش شكسته مى‌باشد.