ج ب- قصد ده روز تلفيقى كفايت مى‌كند و صحيح است، لذا اگر مسافر، ظهر وارد شده و بنا دارد تا ظهر روز يازدهم بماند نمازش تمام است.

س 111- شخصى به خيال اينكه رفقاى او قصد ده روز كرده‌اند، نماز را تمام خوانده است، بعداً معلوم شده كه آنها قصد نكرده‌اند، آيا نمازهايى كه تمام خوانده صحيح است و قصد اقامه محقق شده؟

ج- مسأله دو صورت دارد يك صورت اين است كه قصد ده روز كرده به خيال اينكه رفقا ده روز مى‌مانند، در اين صورت نمازها صحيح است و قصد اقامه محقق شده و در بقيه مدتى كه مى‌ماند نمازها را تمام بخواند و لو اينكه قبل از ده روز بخاطر همراهى با رفقا حركت كند. صورت دوّم اين است كه قصد كرده به قدر ماندن رفقا بماند. و در واقع قصد عشره نكرده و خيال كرده كه آنها ده روز مى‌مانند در اين صورت نمازهايى را كه تمام خوانده صحيح نيست و در تتمّه مدتى كه مى‌ماند بايد شكسته بخواند و آنچه را هم قبلًا تمام خوانده است بايد به صورت شكسته قضا كند.

س 112- مدير كاروان با توجه به اين كه مى‌داند توقف زائران در مدينه يا مكه كمتر از ده روز است به آنها اعلام مى‌كند كه ده روز مى‌مانيم و آنان به اعتماد گفته او نمازشان را تمام مى‌خوانند و روزه مى‌گيرند ولى قبل از ده روز از آنجا مى‌روند، حكم شرعى نسبت به مدير كه اين مطلب را اعلام مى‌كند و نماز و روزه زائران چيست؟

ج- با توجه به اينكه به نظر اين جانب در تمام مكه و مدينه مكلف مخير بين قصر و اتمام است، لذا در فرض سؤال واقع شده صحيح است، اما روزه را چنانچه واجب بوده قضا كنند.

س 113- كسى كه سفر شغل اوست، اگر بعد از انجام شغل، در آن محل يك‌