روز او، روز جمعه 28 ماه به پايان مى‌رسد و نماز را تمام و روزه‌ها را گرفته است، بعداً متوجه شده كه ده روز او، روز شنبه 29 ماه به پايان مى‌رسد، در اين فرض حكم نماز و روزه‌هاى او چيست؟

ج- در اين فرض كه واقعاً قصد ده روز داشته، نمازها و روزه‌هاى او صحيح است.

س 110- شخص مسافر كه بنا دارد ده روز قصد كند، الف- آيا بايد قصد داشته باشد كه ده روز تمام از طلوع فجر بماند يا از طلوع آفتاب هم كفايت مى‌كند؟ ب- و آيا قصد ده روز تلفيقى كفايت مى‌كند؟ (مثلًا اگر ظهر رسيده و قصد كند تا ظهر روزِ يازدهم بماند و نمازش را تمام بخواند) ج الف- بنابر اقوى‌ مبدأ روز، طوع فجر صادق است‌ [1] نه طلوع آفتاب، بنابراين اگر مسافر اوّل طلوع فجر وارد شد و بنا داشته باشد تا غروب روز دهم بماند (ده روز و نه شب) نمازش تمام است، اما اگر طلوع آفتاب وارد شده، چنانچه بنا داشته باشد تا طلوع آفتاب روز يازدهم بماند، نمازش تمام است ولى اگر بخواهد غروب روز دهم حركت كند نماز او قصر است (چون از ده روز، به مقدار طلوع فجر تا طلوع آفتاب كمتر قصد كرده است.

[1]- اين مسأله كه آيا مبدأ روز، طلوع فجر است يا طلوع آفتاب، معركه آراء بوده و هست و در عروة الوثقى، كتاب الصلاة، فى اوقات اليومية و نوافلها، ذيل مسأله 1 به مناسبت تعيين نصف الليل به آن اشاره شده و فرموده است «لاحتمال ان يكون نصف مابين الغروب و طلوع الفجر كما عليه جماعة ...» در تحرير الوسيله: كتاب الصلاة، در ذيل مسأله 5 قواطع سفر فرموده است «و مبدأ اليوم طلوع الفجر الثانى على الأقوى» ... ولى در منهاج الصالحين، كتاب الصلاة- ذيل مسأله 929 قواطع سفر- فرموده است «الظاهر انّ مبدأ اليوم طلوع الشمس». و در جواهر الكلام، ج 7، ص 219 به تفصيل بحث فرموده است، و در مهذب الاحكام، ج 5، ص 73 متعرض شده.