يا بلغزيده‌ايم «رَبَّنَا لاتُؤاخذْنَا انْ نَسِينَا أوْ أخْطَأنَا». [1]

خطاهاى اساسى نويسنده كتاب شهيد جاويد:

سه خطاى اساسى در كتاب شهيد جاويد به‌چشم مى‌خورد كه شايسته طرح و نقد است:

1- امام حسين عليه السلام از شهادتِ خود و يارانش و همين‌طور از اسارتِ اهل بيت عليهم السلام خود، آگاه نبود.

2- پديده عاشوراء و شهادت امام عليه السلام-/ دستِ كم در آن شرايط-/ براى اسلام و مسلمانان خسارتى جبران‌ناپذير بود.

3- درگيرى امام حسين عليه السلام، روز عاشورا، اقدامى بيش از يك دفاع شخصى نبود.

خطاى نخست:

خطاى نخست اين كه مؤلّف كتاب از يك سو، مدّعى است: «طبقِ روايات قطعى و معتبر، رسول خدا صلى الله عليه و آله شهادتِ امام حسين عليه السلام را پيش گويى فرموده بود و خودِ امام حسين عليه السلام از همان زمان كودكى مى‌دانست كه سرانجام كشته خواهد شد». [2] و از سوى ديگر، بر آگاه نبودن امام از شهادت خود و يارانش و اسارت اهل بيت عليهم السلام اصرار ورزيده، مى‌گويد: «بسيارى از مردم تصوّر مى‌كنند كه امام حسين عليه السلام در روزهايى كه در مدينه براى بيعت كردن با يزيد زير فشار واقع شده بود، كنار قبر جدّش رسول خدا صلى الله عليه و آله آن حضرت را در خواب ديد، كه به وى فرمود: تو در آينده نزديكى كشته مى‌شوى و چاره‌اى جز كشته شدن نيست. و از اين رو، امام عليه السلام از همان مدينه به قصد كشته شدن بيرون رفت». [3] سپس بحث‌

[1]. بقره، آيه 286.

[2]. شهيد جاويد، ص 6.

[3]. همان، ص 94.