وضوى قبل از وقت، متعلّق امر غيرى واقع نشده است زيرا قبل از وقت، امر نفسى به ذى المقدّمه تعلّق نگرفته است. امّا وضوى بعد از وقت- بنا بر قول به وجوب مقدّمه- متعلّق امر غيرى واقع شده است. و تعلّق و عدم تعلّق امر غيرى ارتباطى به عباديت وضو ندارد.

4- ثمره بحث صحيح و اعم:

در ارتباط با ثمره بحث صحيح و اعم‌ گفته شده است: صحيحى در صورت شك در جزئيت و عدم جزئيت چيزى نمى‌تواند- براى رفع جزئيت- به اطلاقات لفظيّه تمسك كند ولى اعمّى مى‌تواند. بر اين ثمره، سه اشكال وارد شده است كه اگر بتوان از آنها جواب داد، ثمره بسيار مهمى حفظ خواهد شد و الّا بحث صحيح و اعم ثمره‌اى نخواهد داشت جز مثال نذر- كه مرحوم آخوند مطرح كرده است- و اين هم نمى‌تواند به عنوان ثمره يك مسئله اصولى مطرح شود. حضرت استاد «دام ظلّه» اشكالات مذكور را مورد مناقشه قرار داده و به دفاع از نظريّه مذكور پرداخته مى‌فرمايد: در فقه، آثار زيادى بر اين ثمره مترتب شده است.

5- اقسام امر:

مرحوم آخوند اوامر را بر سه قسم مى‌داند: 1- امر واقعى اوّلى، مثل «صلّ مع الوضوء» در خطاب به واجد الماء. 2- امر واقعى ثانوى يا امر اضطرارى، مثل «صلّ مع التيمّم» در خطاب به فاقد الماء. 3- امر ظاهرى، مثل «صلّ مع استصحاب الطهارة» در خطاب به كسى كه شاك است و اصل عملى استصحاب در مورد او جريان پيدا مى‌كند. امام خمينى رحمه الله‌- به تبعيّت از مرحوم آيت الله بروجردى- اين كلام مرحوم آخوند