1- اگر كسى اجير شد يا نذر كرد كه زيارت عاشورا بخواند، آيا انجام آداب و دعاى بعد از آن لازم است يا خير؟

2- آيا اين زيارت را در شب هم مى‌توان خواند يا مخصوص روز است؟

3- آيا خواندن صد لعن از باب تعدّد مطلوب است يا وحدت مطلوب؟

4- هرگاه كسى در مورد اعتبار سند آن به هر عذرى كه دارد قانع نشد، آيا مى‌تواند از راه قاعده تسامح در ادله سنن به آن اعتبار دهد يا خير؟

5- آيا وحدت مجلس در خواندن اين زيارت شرط است؟

6- مقتضاى احتياط براى كسى كه بخواهد به احتمالات اعتنا كند چيست؟

7- آيا غسل از شرايط اين زيارت است؟

8- در هرجا كه اين زيارت داراى اختلاف نسخه باشد، مقتضاى قاعده چيست؟

9- بعضى از بزرگان‌ [1] جمله «وجاهدت» در صفات ظالمين را مورد ايراد قرار

داده و گفته‌اند اين جمله محرّف (تحريف شده) مى‌باشد، جوابش چيست؟ [2]

[1]- صاحب كتاب اخبار دخليه (ميرزا محمد تقى شوشترى) در آخر جلد سوم گفته «جاهد» مخصوص به نبرد است نه جنگ باطل و سپس گفته اين كلمه محرّف است و صحيح «حاربت» است و صاحب كتاب شفاء الصدور نوشته جهاد در خير و شرّ هردو استعمال مى‌شود.

[2]- در كامل الزيارات در حاشيه كتاب «جاحدت» كه به معنى انكار مى‌باشد مسطور است با اين فرض اشكال بر طرف مى‌گردد.