شريف جرجانى‌ در اين باره مى‌گويد:

خنثى در شريعت اسلام به كسى گفته مى‌شود كه داراى هر دو آلت مردانه و زنانه است، يا اين‌كه اساساً هيچ كدام از دو آلت مردانه و زنانه را ندارد. [1] آيت‌الله محمد صدر در تعريف خنثى مى‌گويد:

همانا خنثى، انسانى است كه دو آلت مردانه و زنانه را در وجود خويش جمع كرده، يا اين‌كه دو آلت در او مفقود است. [2]

نظرية مختار

به نظر مى‌رسد كه تعريف دوم، در مورد واژه «خنثى»- هر چند مشهور نيست- بهتر و دقيق‌تر از معناى اول- هر چند مشهور است- باشد. به عبارت ديگر، خنثى از نظر لغت و فقه داراى دو مصداق است: مصداق اول، كسانى‌اند كه داراى هر دو آلت مردانه و زنانه هستند؛ مصداق دوم، كسانى‌اند كه اصلًا هيچ كدام از دو آلت را ندارند، كه به اين عده اخير، «ممسوح» نيز گفته مى‌شود.

از آن جايى كه در فقه، احكام شرعى ويژه افراد ممسوح با افراد خنثى (دو جنسى‌ها) تفاوتى ندارد، بنابراين، در يك تعريف كلى، خنثى شامل هر دو مصداق مى‌شود. مضافاً به اين‌كه مشكل تعيين جنسيت، در هر دو گروه وجود دارد.

مبحث چهارم: تاريخچه خنثى‌ها (دو جنسى‌ها)

از گذشته تا كنون، خنثى‌ها (دو جنسى‌ها) در تمام جوامع يافت مى‌شده است. اين امر، پديده جديدى نيست كه بشر امروزى آن را كشف كرده باشد. به عبارت ديگر، مى‌توان گفت از گذشته بسيار دور و تقريباً از زمانى كه انسان پا به كُره زمين نهاده‌

است، افراد خنثى نيز كم و بيش وجود داشته‌اند. مؤيد اين مسأله، برخى روايات اسلامى‌

[1]. شريف على بن محمد جرجانى، التعريفات، حرف خاء، واژه خنثى؛ سعدى ابوجيب، القاموس الفقهى لغه و اصطلاحاً، ص 124: «الخنثى فى الشريعة شخص له آلتا الرجال و النساء اوليس له شئٌ منها اصلًا».

[2]. محمد صدر، ماوراء الفقه، ج 6، ص 134: «انّ الخنثى هو الانسان الّذى يجمع بين عورتى الرجل و المرأة، او تنعدم لديه كلتا العورتين».