وقتى گفته مى‌شود: مرد كلامش راخنثى كرد، منظور اين است كه سخن خويش را شبيه زنان نرم و آهسته نموده است.

ابن عباس‌، چنين مى‌گويد:

لَعَن رسولُ الله (ص): المخنَّثينَ مِنَ الرجال و المُترّجِلينَ مِنَ النساء؛ [1]

رسول خدا (ص)، مردى كه خودش را شبيه زنان در آورد، و زنى كه خويش را شبيه مردان در آورد، لعنت كرده است.

خنثى در معناى مجازى آن در زبان فارسى، و شايد در زبان عربى، در مورد كسى يا چيزى به كار مى‌رود كه خصوصيت نوع خود را به طور آشكار يا فعال ندارد. به عبارت ديگر، با حالتى بدون علاقه به طرفين امرى، يا بى‌تفاوت گاه گفته مى‌شود: فلانى طورى خنثى رفتار مى‌كند كه هيچ كس متوجه تمايلاتش نمى‌شود. [2] نقش دوگانه خنثى، يا رفتار بى‌طرفانه خنثى، گاه در اشعار فارسى به كار مى‌رود، كه در زير به چند نمونه اشاره مى‌شود:

(سنايى)

(مولوى)

(سعدى) [3]

به تناسب همين معنايى كه در لغت براى واژه «خنثى» وجود دارد، در فقه نيز از آن استفاده شده است. بنابراين، معناى خنثى در اصطلاح فقه، به معناى لغوى آن نزديك است. خنثى در فقه به كسى مى‌گويند كه نه حقيقتاً مرد است و نه حقيقتاً زن، بلكه به هر

[1]. همان، ص 124.

[2]. حسن انورى، فرهنگ سخن، ج 4، ص 2831.

[3]. حسن انورى، فرهنگ سخن، ج 4، ص 2831؛ على‌اكبر دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ج 7، ص 9977.