ايقاع‌

1- علم و يقين به وقوع يا عدم وقوع نسبت محمول به موضوع (- اذعان).

2- ايجاد كردن، حاصل كردن، افكندن.

«صناعت شعرى ملكه‌اى باشد كه با حصول آن بر ايقاع تخيلاتى كه مبادى انفعالات مخصوص باشد، بر وجه مطلوب قادر باشند (اساس، 586).

«قياسات داراى مراتب گوناگونند: برخى ايجاد يقين مى‌كنند و آن قياسات برهانى است، و بعضى ايقاع شبه يقين مى‌كنند و آن يا قياس جدلى است و يا قياس سوفسطائى مغالطى، و برخى ديگر ايقاع مى‌كنند ايقاع ظنى غالب و آن قياس خطابى است. اما قياس شعرى ايقاع تصديق نمى‌كند، بلكه ايقاع تخييل مى‌كند» (شفا، برهان، ص 4).

أين‌

يكى از مقولات عشر. و آن عبارت است از بودن شى‌ء در مكان خود.

«و لفظ أين و متى بر اين دو مقوله از آن جهت نهاده‌اند كه اين دو لفظ استفهام است از مكان متمكّن و زمان متزمّن. و نه دال بر حقيقت مكان و زمان است و نه بر حقيقت متمكن و متزمن» (اساس، ص 51).

أيون‌

جمع «أين».