پيامبر نيز به او قول مساعد مى دهد، و هرگز به خاطر انس خطور نمى كند كه درخواست شفاعت، نوعى شرك است.

3. سواد بن عازب و درخواست شفاعت

سواد بن عازب از ياران رسول خداست درباره پيامبر اشعارى سروده و از او درخواست شفاعت مى كند و مى گويد:

وكن لي شفيعاً يوم لاذو شفاعة *** بمغن فتيلا عن سواد بن عازب[1]

اى پيامبر گرامى روز رستاخيز شفيع من باش، روزى كه شفاعت ديگران به حال سواد بن عازب به مقدار رشته وسط هسته خرما، سودى نمى بخشد.

4. على(عليه السلام)و درخواست شفاعت از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)

.هنگامى كه اميرمؤمنان (عليه السلام)از غسل و تكفين پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فارغ گرديد، روى او را باز نمود و به او چنين گفت: بأبي أنت و أُمّي طبْتَ حياً وطبْتَ ميتاً، واذكرنا عند ربّك».[2]

پدر و مادرم فداى تو، تو پاك و پاكيزه هستى هم در حال حيات و هم در حال ممات، ما را نزد پروردگارت ياد كن.

عرب جمله «اذكرني عند ربّك» را در مورد شفاعت به كار مى برد همچنان كه يوسف به هم زندانى خود آنگاه كه از زندان آزادمى گشت و طبق پيش بينى يوسف، ساقى ملك خواهد بود به او چنين گفت:(اذكرنى عند ربّك)[3] :«نزد ملك از من يادى كن و بى گناهى مرا يادآور باش».