در پايان يادآور مى شويم، آيات و رواياتى كه در مورد توسل به انبياء وارد شده است همگى نوعى درخواست شفاعت از آنان است، از اين جهت نيازى به تكرار نيست.

دلايل مانعان از درخواست شفاعت

مانعان از درخواست شفاعت با يك رشته دلايل بر تحريم آن استدلال مى كنند كه از نظر خواننده گرامى مى گذرد.

1. درخواست شفاعت شرك است

آنان مى گويند: ما بايد بگوييم«اللّهم اجعلنا ممن تناله شفاعة محمّد»: «خدايا ما را از كسانى قرار بده كه شفاعت محمد به آنان مى رسد».

وهرگز حق نداريم بگوييم: «يا محمد اشفع لنا عند اللّه»: «اى محمّد در حقّ ما شفاعت بنما» درست است كه خداوند به پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)حق شفاعت داده است، ولى ما را از مطالبه شفاعت از او باز داشته است بلكه ما بايد شفاعت را از خدا بخواهيم كه شفاعت به او داده است.

پاسخ

آيه قرآنى گواهى مى دهد افرادى كه به حق و حقيقت گواهى مى دهند در روز رستاخيز شفاعت مى كنند و به يك معنى مالك شفاعت مى باشند(البته به اذن الهى و تمليك محدود وى).

آنجا كه مى فرمايد: