كس كه عيبم را ـ به رسم هديه ـ به من بازگو كند....[1]

سُبكى، محقق هم عصر ابن تيميّه، معتقد است«ابن تيميّه ـ در پوشش پيروى از كتاب و سنّت، و دعوت مردم به حق و هدايتشان به سوى بهشت ـ در عقايد اسلامى بدعت گذاشت و اركان اسلام را درهم شكست. او با اتفاق مسلمانان به مخالفت برخاست و سخنى گفت كه لازمه آن جسمانى بودن خدا و مركّب بودن ذات اوست تا آنجا كه به ازلى بودن عالم ملتزم شد و با اين سخنان حتى از 73 فرقه نيز بيرون رفت»![2]

ابن شاكر كتبى در شرح حال ابن تيميه از رساله اى ياد مى كند كه وى درباره فضايل معاويه و عدم جواز لعن يزيد نوشته است.[3] ابن حجر هيتمى دانشمند اهل سنت كه همگان به فضل وى اعتقاد دارند، ابن تيميه را فردى مى داند كه:

خدا او را خوار و گمراه و كور و كر كرده است و پيشوايان اهل سنّت بر فساد افكار و اقوال او تصريح دارند. هر كس مى خواهد از عقايد وى آگاه شود به كتابهاى ابوالحسن سُبكى و فرزندش تاج الدين و امام اهل سنّت عز بن جماعه و غير آنان رجوع كند.

سخنان ابن تيميّه فاقد ارزش بوده و او فردى بدعتگذار، گمراه و گمراه گر، و غير معتدل است. خداوند، به عدلش، با او رفتار كرده و ما را از شرّ عقيده و راه و رسم وى حفظ كند![4]