آوردند (هيچ گونه) كينه اى مگذار! پروردگارا، تو حقّاً رئوف و مهربانى».

از آيات فوق استفاده مى شود كه دعاى حاملان عرش و نيز مؤمنان در حق افراد با ايمان، شايستگى اجابت دارد، بنابراين مى سزد كه انسان آگاه به چنين سببى متوسل شود يعنى از فرشتگان و برادران مؤمن خويش درخواست دعا كند.

در استحباب درخواست دعا از برادر مؤمن، همين بس كه پيامبر از امت خواهش كرده است در حق او دعا كنند:

«اسألوا اللّه لي الوسيلة فانّها منزلة في الجنة لا تنبغى إلاّ لعبد من عباد اللّه وأرجو أن أكون أنا هو فمن سأل لي الوسيلة حلّت له الشفاعة».[1]

«براى من از خدا وسيله بطلبيد، و آن مقامى است در بهشت كه جز بر يكى از بندگان خدا شايسته نيست و اميدوارم كه من همو باشم. هر كس براى من چنين مقامى بطلبد شفاعت من بر او حلال مى گردد».

از آنجا كه اين نوع توسل نيز مورد اتفاق امت اسلامى است ما به همين مقدار اكتفا مى كنيم.

6.توسل به دعاى رسول خدا پس از رحلت

مباحث گذشته ثابت كرد كه در عصر حيات پيامبر، درهاى رحمت به روى گنهكاران باز بود، و آنان به حكم آيه (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظلموا...)مى توانستند به حضور پيامبر برسند، و از او بخواهند كه در باره آنان طلب آمرزش كند.

قرآن منافقان را به علت اينكه از اين درياى بيكران رحمت بهره