كه خداوند دعاى پيامبران را مى پذيرد.

بديهى است كه دعاى برخاسته از روح پاك و قلب مملّو از مهر الهى، بدون چون و چرا به هدف اجابت مى رسد.

اگر سخنى باشد، در جواز توسل به پيامبر در حال ممات اوست. و با توجه به آنچه كه در بخش زيارت گفتيم، دانسته شد كه فرقى بين حيات و ممات پيامبر نيست و حضرتش در هر دو حالت، قادر به طلب مغفرت از درگاه الهى است. تفصيل آن در توسل ششم خواهد آمد.

5. توسل به دعاى برادر مؤمن

قرآن گواهى مى دهد كه فرشتگان در حق افراد با ايمان دعا مى كنند:

(الّذِينَ يَحْمِلُونَ العَرشَ وَمَنْ حَولَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِوَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا). [1]

«كسانى كه عرش خدا را حمل مى كنند وآنها كه پيرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبيح مى گويند و به او ايمان دارند و براى كسانى كه ايمان آورده اند طلب آمرزش مى كنند».

اين تنها فرشتگان نيستند كه براى افراد با ايمان دعا مى كنند، بلكه قرآن(با لحنى جانبدارانه) از دعاى مؤمن در حق مؤمن نيز گزارش مى دهد :

(وَالّذِينَ جاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا اغْفِرْ لَنا وَلإِخْواننا الَّذِينَ سَبَقُونا بالإِيمانِ وَلا تَجْعَلْ في قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذينَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّكَ رَؤوفٌ رَحيمٌ).[2]

«و نيز كسانى كه بعد از آنان (مهاجران و انصار) آمدند مى گويند: پروردگارا، بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشى گرفتند ببخشاى، و در دلهاى ما نسبت به كسانى كه ايمان