نيست.لذا قرآن دستور مى دهد كه جامعه با ايمان، به دنبال تحصيل وسيله برود:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَابْتَغُوا إِليهِ الوَسيلَةَ وجاهِدُوا في سَبيلهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون).[1]

«اى افراد با ايمان از تقوا پيشه كنيد و براى رسيدن به او وسيله اى دست و پا كنيد (توسل جوييد) و در راهش جهاد كنيد باشد كه رستگار شويد».

اكنون بايد ديد مقصود از «تحصيل وسيله» كه در آيه فوق به آن امر شده چيست؟

فرهنگ نويسان زبان عرب براى لفظ «وسيله»، سه كاربرد ذكر كرده اند:

1. مقام و منزلت . درحديث است كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: «براى من از خدا وسيله بطلبيد».[2]

2. تقرّب به درگاه الهى است.[3]

3.تحصيل اسباب تقرّب، تا در سايه آن به خدا تقرّب جوييد.[4]

مسلماً معنى اول مقصود نيست. زيرا مطابق روايات، مقام و منزلت پيامبر نزد خداوند، مقام منحصر به فردى است كه جز پيامبر، كسى حائز آن مقام نخواهد شد.

طبعاً بايد آيه را به يكى از دو معنى اخير تفسير كرد و ظاهراً مراد از آيه، همان معنى سوم است. به گواه اينكه پس از امر به تحصيل وسيله، فرمان جهاد مى دهد كه سبب تقرّب ووسيله براى نزديكى به خدا است. از خطبه