اجتماعى آنان است، زيرا اين گروه فداكار، پيوسته در قلوب و افكار مردم جاى داشته و نام و ياد آنان در گنجينه خاطرات باقى است و فداكاريهاى آنان خطوط طلايى صفحات تاريخ ملت ها را تشكيل مى دهد. امّا ذيل آيه، اين پندار را نفى مى كند، زيرا اگر مقصود حيات اجتماعى بود، اين مطلبى نبود كه بر امت اسلامى و بخصوص افراد بيدار و روشن مخفى و پنهان بماند تا خدا بفرمايد(وَلكِنْ لاَ تَشْعُرُون): «شما درك نمى كنيد»، زيرا حيات و زندگى به اين معنى براى نوع مردم قابل درك است.

ب:(وَ لا تَحْسَبَنَّ الّذينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ) .[1]

«افراد كشته در راه خدا را، مرده مپندار، آنان زنده بوده و نزد پروردگار خود روزى مى خورند».

ج:(فَرِحينَ بِما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاّ خوفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ).[2]

«آنها بخاطر نعمتهايى كه خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده مسرورند و بخاطر كسانى كه هنوز به آنها ملحق نشده اند خوشوقتند كه نه ترسى بر آنهاست و نه غمى خواهند داشت».

(يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَة مِنَ اللّهِ وَفَضْل وَانّ اللّهَ لا يُضيعُ أَجْرَ المُؤْمنينَ).[3]

«از نعمت هاى الهى ابراز خوشحالى مى نمايند ، و به راستى خداوند، پاداش افراد با ايمان را ضايع نمى سازد».

آيات فوق ، از نظر صراحت معنى و قاطعيت دلالت در درجه اى بسيار بالا قرار دارند، و خداوند در اين آيات، شهيدان راه حق را نه تنها حىّ و زنده خوانده ، بلكه به صراحت آنان را از آثار جسمانى و معنوى حيات، كاملاً