پشه كى داند كه اين باغ از كى است *** در بهاران زاد و مرگش در دى است

در شعر معروف كه گوينده آن براى نگارنده معلوم نيست، پشه كاملاً تحقير شده است.

جايى كه عقاب پر بريزد *** از پشه لاغرى چه خيزد

بنابراين هر جا كه سخن از «پشه» است تحقير و بى ارزشى با او همراه مى باشد.

3. شأن نزول آيه

قردن در آياتى براى تحقير خدايان مشركان و عمل آنان، دو مثل كوبنده اى زده كه مايه ناراحتى مشركان گرديده است.

گاهى براى ترسيم ناتوانى خدايان دروغين آنان مى فرمايد: خدايان دروغين مشركان به اندازه اى ناتوانند كه نمى توانند مگسى را بيافرينند، واگر مگسى چيزى از آنها بگيرد، قدرت پس گرفتن آن را ندارند، چنان كه مى فرمايد:

(... إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لاَ يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ...).[1]

«آنان كه جز خدا را مى پرستند نمى توانند مگسى را بيافرينند هر چند دست به دست هم بدهند، هرگاه مگسى چيزى از آنان سلب كرد، نمى توانند پس بگيرند».