مثل چهلم

پست تر از آب تلخ

(وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَ هَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ مِنْ كُلّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ)[1].

«هرگز در دريا با هم برابر نيستند، اين يكى دريا شيرين و گوارا، نوشيدنش خوشگوار، و آن ديگرى، شور و تلخ، واز هر دو گوشت تازه اى مى خوريد، و از آن دو وسايل تزيينى استخراج كرده و مى پوشيد و كشتى را در آن دو شكافنده مى بينى و پيش مى رود تا از كرم خدا بهره بگيريد و شايد سپاسگزار باشيد».

تفسير لغات

1. «فرات»: آب شيرين را مى گويند و جمع و مفرد آن يكسان است. چنان كه مى فرمايد:

(وَ أَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا) .

«شما را با آب گوارا سيراب كرديم».

بنابراين، واژه «عذب» در آيه كه مى فرمايد: (عذب فرات) قيد توضيحى است.

2. «أجاج» آب تلخ است و آن در صورتى است كه شورى آن با حرارت