استفاده مى كردند، از آ،جا كه روغن سوخت چراغ اناع گوناگونى دارد مانند پيه و چربى و روغنهاى گياهى ولى بهترين آنها روغنى است كه از درخت زيتون گرفته شود كه صاف و شعله بسيار گرم و پرنورى دارد.

(لا شرقية ولا غربية) درخت زيتون در سه حالت پرورش مى يابد. گاهى در سمت شرق و گاهى در سمت غرب و احياناً در وسط باغ است. آنكه در دو سمت شرق و غرب قرار مى گيرد و ميوه مى دهد، در شبانه روز يكبار آفتاب مى بيند، اما درختى كه در وسط باغ باشد، پيوسته آفتاب بر آن مى تابد نتيجتاً روغن برگرفته از آن، كاملاً صاف است و به سرعت آتش مى گيرد.

تا اينجا با معانى مفردات آيه آشنا شديم. اكنون بايد مشبه به را روشن كنيم، تا در سايه روشن شدن آن، مشبه نيز روشن شود.

مشبه به آن نور فزاينده اى است كه از حباب چراغ به هر سو مى تابد، و اين نورن حاصل روغن زيتون خوب و صافي است كه فتيله آن را به آسانى به خرد جذب مى كند و به تدريج، شعله ور مى شود.

در چنين چراغى، يك نور نيست، نور بالاى نور است. نور شيشه از خود نيست، بلكه از نور چراغ است.

ولذا قردن مى فرمايد: (نور على نور).

فرض كنيد در يك شب تيره و تار كه هيچ نورى در اطراف إنسان نباشد، چراغى را در نقطه اى قرار دهيم كه با روغن صاف زيتون مشتعل شده و حبابى از شيشه به صورت مخروطى بر روى آن نهاده ايم، و از دور كه بر اين چراغ مى نگريم آن را به صورت ستاره اى فروزان مى بينيم كه در دل شب مى سوزد و