تفسير لغات آيه

«مشكوة» چيست؟ مشكوة به جايگاه جراغ در ديوار اتاق مى گفتند يك سوى چراغ به اتاق و سوى ديگر آن به سمت حياط خانه بود و براى اين كه باد چراغ را خاموش نكند، طرف حياط را با شيشه مسدود مى كردند، در عين حال نورش به حياط بتابد.

درست است كه مفسران مشكات را به جايگاه چراغ در ديوار تفسير كرده اند، ولى براى تحقق بخشيدن به مفهوم آيه بايد گفت: مقصود جايگاه چراغ است و لذا ما در ترحمه گفتيم «چراغدان»، چه بسا ممكن است اين جايگاه به صورت سيار و آزادى مانند پايه اى كه چراغ در آن قرار مى گيرد، در اين صورت، اگر حباب مخروطى شكلى بر آن بگذارند، در شب ديجور بسان يك ستاره مى درخشد.

مصباح به معنى چراغ است، و در گذشته از پنج چيز تشكيل مى يافت:

1. روغندان.

2. فتيله.

3. شيشه اى كه بر روى چراغ مى نهادند.

4. چيزى كه فتيله را با آن بالا و پايين مى كردند.[1]

5. حباب شيشه اى كه به صورت سرپوشى بر روى چراغ قرار مى دادند.

«زيتونة»، درخت زيتون است كه از روغن آن براى سوخت چراغ