(سَاءَ مَثَلاً الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَ أَنْفُسَهُمْ كَانُوا يَظْلِمُونَ). [1]

«جه بد مثلى دارند گروهى كه آيات مارا تكذيب كردند ولى آنها به خود ستم مى كنند».

نكات آيات

1.«سلخ» در لغت عرب به معنى كنار نهادن پوشش است. از اين جهت پوست كندن گوسفند را سلخ مى گويند [2]، چنان كه به كنار نهادن چادر يا لباس زن را سلخ مى نامند. [3]

قرآن در مورد اين شخص واژه (انسلخ)به كار برده، تا برساند كه آيات ومعارف، به سان لباسى سراپاى او را پوشانيده بود، ولى متأسفانه پيروى از شيطان سبب شد كه پوشش بيرون آيد، واز شيطان پيروى كند.

2. (أخْلَدَ إلى الأرْض)، واژه أخلد به معناى ميل وگرايش است وگرايش به زمين به معناى آن است كه شخص ياد شده، به مادّيات چسبيد واز معنويات كه جنبه آسمانى دارند، باز ماند.

3.(يَلْهَث): لهث در لغت عرب به معنى بيرون آوردن زبان سگ است.

تا اين جا با لغات آيات آشنا شديم، اكنون بايد ديد اين فردى كه آيات الهى به او داده شده بود، خدا اورا چگونه معرفى مى كند؟ قرآن در باره او، اين جمله ها را به كار برده است: