در شرايطى كه زمين آماده كشت باشد وخورشيد همراه با باران كافى، بر آن بتابد چه بسا ممكن است يك دانه به فزونتر از آنچه كه در آيه آمده تبديل شود. كشاورزى آگاه از اصول كشاورزى به خود اينجانب گفت من در برخى از سالها از يك بوته نهصد دانه برداشت كردم وچه بسا ممكن است فزونتر از آن نيز رخ دهد.

هدف آيه اين است كه يك مطلب عقلانى را به صورت محسوس درآورد زيرا قرآن قبل از اين آيه به افرادى كه در راه خدا قرض مى دهند نويد مضاعف داده وچنين مى فرمايد:

(مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَ اللهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ). [1]

«كيست كه به خدا قرض الحسنه اى دهد واز اموإلى كه خدا به او بخشيد انفاق كند تا آن را براى او چندين برابر كند؟ وخداوند است كه روزى بندگان را محدود ياگسترده مى سازد، وانفاق هرگز باعث كمبود روزى آنها نمى شود وبه سوى او باز مى گرديد».

اين آيه گزارش مى دهد كه خدا به وام دهندگان چند برابر مى دهد ودر آيه مورد بحث مى فرمايد:

(وَ اللهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ).

«خدا در باره هر كس بخواهد پاداش بيشترى بدهد».

اكنون در ذهن إنسان اين مطلب جلوه مى كند كه چگونه يك عمل كوچك، به چند برابر تبديل مى شود براى رفع هر نوع استعباد، خدا مسأله