وَ أَوْلاَدُكُمْ فِتْنَةٌ): «بدانيد كه اموال و ثروت و فرزندان شما مايه امتحان است» چنين مى گويد:

هيچكس از شما نگويد خداوندا من به تو پناه مى برم از امتحان شدن زيرا هيچ كس نيست مگر اين كه در بوته امتحان قرار مى گيرد، كسى كه مى خواهد به خدا پناه ببرد از امتحانات گمراه كننده به خدا پناه ببرد، خدا مى فرمايد:(وَ اعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَ أَوْلاَدُكُمْ فِتْنَةٌ) و معنى آن اين است كه خداوند مردم را با اموال و اولادشان آزمايش مى كند.

آنگاه امام به يكى از اهداف امتحان الهى اشاره مى كند كه همان انگيزه دوم و سوم است در اين مورد چنين مى فرمايد:

«لِيَتَبَيَّنَ السَّاخِطَ لِرِزْقِهِ، وَ الرَّاضِيَ بِقِسْمِهِ، وَإِنْ كَانَ سُبْحانَهُ أَعْلَمَ بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ، وَلكِنْ لِتَظْهَرَ الاَْفْعَالُ الَّتِي بِهَا يُسْتَحَقُّ الثَّوَابُ وَالْعِقَابُ»[1].

«هدف اين است كه آن صفات درونى مانند رضا و خشنودى و يا غضب و خشم از بهره هاى خدا داد، آشكار گردد هر چند خدا به آنان از خود آنها آگاه تر است و اين صفات باطنى به صورت فعل و عمل خارجى تجلى كند تا استحقاق ثواب و عقاب و كيفر و پاداش صورت گيرد.