روى گردانى از بت پرستى دعوت كند، بى آن كه بتواند چيز مهمى از احكام گسترده اسلام را بيان نمايد، چه از طريق قرآن و چه از طريق سنّت.

و زندگانى ده ساله پيامبر(صلى الله عليه وآله) در مدينه منوّره، آن چنان آكنده از حوادث و رويدادهاى مختلف بود كه كمتر موفق شد احكام فرعى اسلام را بيان كند. آيات قرآنى مربوط به فروع، بسيار محدود است، بهويژه آياتى كه با دلالت مطابقى، حكم شرعى را مى رساند. احاديثى كه اهل سنت از پيامبر(صلى الله عليه وآله)در مورد احكام عملى نقل كرده اند، از 500 حديث تجاوز نمى كند.[1] مسلّماً اين مقدار از روايات، نمى تواند بيانگر فروع دين باشد، آن هم دينى كه تا روز قيامت، امت را از هر نوع قانون غير الهى بى نياز سازد.و از طرفى صحابه پيامبر(صلى الله عليه وآله)حق تشريع ندارند و اين جا است نظريه تعيين جانشين از طرف خدا تعين پيدا مى كند، و منتخب خدا بايد كسى باشد كه بسان پيامبر، توان پاسخگويى به تمام مسائل نوظهور را داشته باشد و از غير مجراى طبيعى، بر معارف و احكام فرعى دست يابد