آيا وحدت ماده جهان، طرفدار نظريه ماركسيسم نيست؟

برخى ماركسيست ها براى اثبات نظريه خود از وحدت ماده كمك گرفته و در اين زمينه چنين مى نويسد:

«وحدت ماده، وحدت واقعى آن، نه وحدت فرضى يا خيالى در اين امر نهفته است كه مرزهاى عبور ناپذيرى بين شكل هاى ماده متحرك كه از نظر كيفى با يكديگر متشابهند، وجود ندارد و اين شكل هاى گوناگون حركت در تحولات تبادلى بر طبق قوانين عمومى بقا و تحول نمودار است».[1]

ولى وحدت جهان را به دو صورت مى توان انديشيد و هيچ كدام مؤيد نظريه آنان نيست:

1ـ وحدت جهان ماده از نظريه بعد مكانى:

مقصود از اين وحدت اين است كه ميان اجزاى جهان ماده اتصالى وجود دارد و هرگز ميان اجزاى آن، خلائى موجود نيست. معناى اين نوع از وحدت اين است: با اين كه در ميان اجزاى ماده حركت هاى متنوع و گوناگون وجود دارد مانند حركتى كه در گياهان و جانوران و انسان است ـ مع الوصف ـ تمام اجزاى جهان به گونه اى وحدت دارد كه در ميان آن نقطه اى پيدا نمى شود كه در آن، ماده وجود نداشته باشد.

يك چنين وحدت در جهان ربطى به وحدت در حركت و ادغام همه حركات در يك حركت ندارد.