تضاد را اصل اول و حركت را اصل دوم بدانيم، زيرا به عقيده آنان، تضاد درونى است كه حركت آفرين مى باشد، هر چند از نظر ما، جريان برعكس است، بلكه حركت است كه تفاوت ها و اختلاف ها و درجات و مراتب در طبيعت را به وجود مى آورد، و شما مشروح اين مطلب را در بحث حركت مى خوانيد.

روش ديالك تيسين ها در طرح مسائل فلسفى

مطالعه و بررسى كتاب ماركسيست ها دو مطلب را به ثبوت مى رساند:

1ـ نويسندگان آنان، مسائل فلسفى را به شكل واقعى مطرح نمى كنند، بلكه مى كوشند آن ها را به صورتى مطرح نمايند كه خواننده، جانب آنان را بگيرد، نه طرف مقابل را. اكنون براى اين كه از اين مطلب بدون گواه نگذريم، نمونه روشنى براى آن مى آوريم:

مكتب الهى و مادى، هر دو طبيعت و ماده را در خارج پذيرفته و براى آن، عينيت و اصالت قائل اند، چيزى كه هست الهى، هستى را منحصر به ماده ندانسته، آن را بخشى از هستى مى داند و معتقد است كه هستى، واقعيت گسترده ترى دارد كه بخشى از هستى را طبيعت و ماده، و بخشى ديگر را ماوراء آن تشكيل مى دهد، و در عين حال جهان ماده را وابسته به جهان برتر و بالاتر مى داند در حالى كه، مادى، هستى را منحصر به ماده و انرژى دانسته و براى هستى، بخش ديگر قائل نيست.

ما فعلا با صحت و استوارى هيچ يك از اين نظريه ها كار نداريم و فلاسفه اسلامى با دلايل روشن، تجرد روح و نفس را از ماده ثابت كرده