مستكبر بار ديگر شدت عمل به خرج دهند و با كشتارهاى دست جمعى و ترورهاى ناجوانمردانه و حبس و تبعيد و متهم كردن شخصيت هاى بزرگ و ديگر وسايل تخدير و خفقان، گروه به پاخاسته را عقب برانند و آرامش را به طور موقت باز گردانند (باز كنش).

به طور مسلم چنين فعل و كنشى مجدداً سبب مى گرديد تا بار ديگر طبقه ستمديده و افراد متعهد، به پا خيزند و حمله و هجمه را آغاز كنند و تلفاتى را بر دشمن وارد سازند و ضايعاتى را تحمل نمايند.

اين صحنه ها به طور كنش و واكنش ادامه پيدا مى كرد تا نظامى بر نظامى پيروز، و رژيمى بر رژيمى غالب مى شد.

در اين بحث، مسائل ياد شده در زير روشن گرديد:

1ـ علل مبارزه و ريشه هاى نبردها يك رشته نهادهاى مادى و معنوى و غرايز بالا و پايين بوده است، همين نهادها بود كه از يك طرف مستكبران و مفسدان را براى بسط سلطه و استقرار حكومت وا مى داشت و از طرف ديگر، روح مبارزه و قيام را در طبقه ستمكش و رجال حق طلب مى دميد و آنان را به قيام دعوت مى كرد.

2ـ اختلاف طبقاتى و وجود محروميت ها و ناكامى ها مايه بيدارى نهادهاى پايين و بالا در هر دو طبقه بود و اگر اين نهادها نبود، هرگز هيچ گروهى بر ضد گروه ديگر به پا نمى خاست.

گروه مبارز با آرمان هاى مادى و معنوى، از دل گروه نخست برنخاست بلكه پيوسته در مقابل آنان قرار داشته اند و به تعبير ديگر آنتى تز از دل تز نروييده، بلكه از روز نخست به صورت دو صف