هدايت آنان به يكتا پرستى و توحيد است طبعاً بايد در اين موضوع از آگاهى سرشارى برخوردار باشند تا از عهده ى انجام اين هدف خطير برآيند.

اصولاً معنا ندارد كه خدا گروهى را براى هدف خاصى اعزام كند ولى ابزار آن را در اختيار آنان نگذارد.

مى توان با مراجعه به آيات فراوانى كه درباره ى علوم پيامبران وارد شده است اين حقيقت را لمس كرد.

1. درباره ى داوود مى فرمايد:

(...وَآتاهُ اللّهُ الْمُلْكَ وَالحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ...).[1]

«خداوند حكومت و حكمت در اختيار داوود گذاشت و از آنچه مى خواست به او آموخت».

2. درباره ى يوسف مى فرمايد:

(وَلَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً...).[2]

«آنگاه كه به بلوغ رسيد به او مقام حكمرانى و دانش بخشيديم».

3. و در باره ى لوط مى فرمايد:

(وَلُوطاً آتَيْناهُ حُكْماً وَعِلْماً...) .[3]

«به لوط داورى و دانش داديم».

4. و در باره ى موسى مى فرمايد:

(وَلَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوى آتَيْناهُ حُكْماً وَعِلْماً...).[4]

«آنگاه كه به حد بلوغ و كمال از سن رسيد به او مقام داورى و علم داديم».