اهل بيت از سوى «نواصب» يا گروهى كه به «وحدت وجود» به معناى باطل آن گرايش پيدا كنند، اما اين گروه سلفى صداى طبل تكفير را بلند كرده بودند و ميزان شرك و توحيد را در اختيار خود گرفته بودند و بى آن كه به نصوص توجّه كنند; و هر كه را دوست داشتند مسلمان و هر كه را خوش نداشتند، كافر و مشرك مى خواندند و در اين ميان، شيعه، بيش از ديگر فرق اسلامى صدمه ديده است.

اكنون نوجوانان را در اردوگاه ها تربيت كرده، آن چنان به ايشان تفهيم مى كنند كه اگر جليقه انفجارى بپوشند و خود را در ميان مردم بى گناه منفجر كنند، ناهار خدمت پيامبر خواهند بود، و اگر ماه رمضان باشد، افطار را در محضر او هستند، حتى به اين اكتفا نكرده و قاشقى را هم همراه او مى كنند كه از آن موقع افطار استفاده كند!

ولى همين گروه تاكنون يك بت پرست، يا صهيونيست و يك محارب واقعى با اسلام و مسلمين را نكشته اند. من نمى گويم بروند آنها را بكشند ولى مى خواهم طرز تفكر آنان را بيان كنم كه هدف آنان شيعه ستيزى و مبارزه با خاندان رسالت است.

اينك براى روشن شدن معيار توحيد و شرك، چند روايت را از رسول خدا يادآور مى شوم تا سيماى حقيقت براى همگان آشكار شود.

1. «بُنيَ الإسلامُ على خِصال: شَهادةُ أنْ لا إله إلاّ اللهُ وَأنّ