اين گونه تفسير از تحولات بشر، نشانه خلاصه كردن فعاليت هاى انسان در خواسته هاى مادى است. در حالى كه در اين قلمرو، غرايز ديگرى نيز وجود دارد كه شرافت و ارزش انسان را بالاتر از آن مى داند كه فقط در حوزه محدود منافع مادى خود بينديشد و حركت تاريخ را صرفاً معلول شكم و شهوت بشمارد. صفحات تاريخ بشر، شاهد مبارزات مردان بزرگ و ارزشمندى است كه براى احياى ارزش ها و اصلاح نابسامانى هاى دينى و اخلاقى، مبارزه كرده و جان خود و فرزندان خويش را در اين راه فدا ساخته اند.

تاريخ گواه اين امر است كه بسيارى از نبردهايى كه براى محو نظام طبقاتى، و به تعبير صحيح: باز ستاندن حقوق مستضعفان از مستكبران صورت گرفته، تحت رهبرى مردان وارسته ى تحقق پذيرفته كه به انگيزه نوع دوستى و حفظ حقوق انسان قيام كرده و بلكه بالاتر از آن، انگيزه هاى دينى و الهى داشته اند.

آيات قرآن، به صراحت، حاكى است كه قسمت اعظم ياران انبيا(عليهم السلام) را افراد با ايمان و مستضعف و مستمندى تشكيل مى دادند كه براى محو شرك و آثار ويرانگر آن و رساندن انسان ها به مرتبه اى بالا تا سر حد كسب رضاى خدا نبرد مى كردند و حتى يكى از ايرادهاى مستكبران بر پيامبران اين بود كه تهيدستان به آنان گرويده اند.[1]

درباره قيام پيامبر خاتم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه مستكبران عصر او، ايمان خويش