و نواخانه ها مى سازندو قيافه تاريخ و زندگى انسان را دگرگون مى كنند.

كسانى كه عمل پاك و پيراسته اين گروه را از طريق مادى گرى توجيه مى كنند، مى گويند هدف از رسيدگى به بينوانايان و بيچارگان، اين است كه جلو شورش و انقلاب آنان را بگيرند، افرادى هستند كه شخصيت آنان در سودجويى و مادى گرى اخلاقى، خلاصه شده است و از ميان ابعاد روح انسان، فقط با يك بعد آن آشنايى دارند و اگر آنان انسان شناسان كاملى بودند، و عينك مادى گرايى را از چشم خود بر مى داشتند، مى ديدند كه چه بسا گروهى جان و مال خود را وقف امور خيريه كرده و همه چيز خود را در اين راه خرج و مصرف مى كنند و در همه كس و همه جا انگيزه كارهاى خير، متوقف ساختن انقلاب تهى دستان بر ضد ثروتمندان نيست، بلكه در جهان، گروهى پيدا مى شوند كه به خاطر عشق به انسان و علم، همه ثروت خود را در راه اين دو محبوب صرف مى كنند.

«آلفرد نوبل»، شيمى دان معروف و مخترع ديناميت كه در سال 1833 م ديده به جهان گشوده و در سال 1898 م در گذشته است، ثروت كلان خود را وقف آن گروه از دانشمندان كرده است كه در رشته هاى ادبيات و علوم طبيعى و انسانى داراى ابتكار و اختراع بوده و جامعه انسانى را با افكار و دانش هاى نوآشنا ساخته باشند.

هم كنون در آغاز هر سال مسيحى از درآمد موقوفه «نوبل» جوايزى به بزرگ ترين نويسندگان و كاشفان تعلّق مى گيرد.

آيا «آلفرد نوبل» به خاطر يك انگيزه اقتصادى، اموال كلان خود را وقف راه علم و ابتكار نموده است؟