«پلوراليزم» يا «كثرت گرايى دينى» از سال هاى 1970 به بعد، داغ ترين بحث كلامى است كه از جانب متكلمان مسيحى مطرح شده، و بيشترين نمود آن را در سخنان «جان هيك» متكلم بريتانيايى مى توان يافت.

در اين مورد گفتمان هاى متعددى در ايران و ديگر كشورها صورت گرفته است.

پيام طراحان اين نظريه در نتيجه اين است:

«كسانى كه به فيض الهى مى رسند، نجات و رستگارى شان بر اساس سنت هاى خودشان و مستقل از اديان ديگر حاصل مى شود، مثلا همان طور كه مسلمانان مى توانند با پيروى از اسلام به بهشت بروند، پيروان اديان ديگر نيز مى توانند با پيروى از دين خودشان به فيض رحمت الهى نايل شوند».

و به ديگر سخن: «بهشت تنها متعلق و محدود به كسانى نيست كه از حضرت مسيح پيروى كنند و يا آموزه هاى پيامبر اسلام را به كار بندند، بلكه پيروان همه اديانى كه به خدا انتساب دارد، حتى پيروان اديان بودايى و هند و كنفوسيوس اهل نجات هستند و فرقى ميان پيروان دينى با دين ديگر وجود ندارد».

اين، خلاصه پيام «پلوراليزم» يا «كثرت گرايى» دينى است. ما پيش از تحليل چنين برداشت ها، به بيان يك رشته امور مى پردازيم كه افق بحث را روشن مى سازد: