من اگر نيكم اگر بد تو برو خود را باش *** هر كسى آن درود عاقبت كار كه كشت

از توفيقات الهى كه نصيب اين بنده كمترين شد اينكه موفّق شدم در روز بيست و هشتم مهرماه 1380 مراسم يادبود و بزرگداشتى براى آن مرحوم در انجمن آثارومفاخرفرهنگى برگزار كنم و شماره 23 از مجموعه بزرگداشتنامه هاى انجمن را ـ كه اكنون شمار آن به صد رسيده ـ به روان آن استاد بزرگ تقديم دارم.

آن بزرگداشتنامه شامل مقالاتى از راقم اين سطور (= مهدى محقق) و استاد شيخ جعفر سبحانى و استاد دكتر احمد مهدوى دامغانى و پژوهشگر پرتوان شيخ ناصرالدّين انصارى بود و نيز دو مقاله از دو فرزند برومند مدرّس، مرحوم على اصغر مدرّس و محمّد مدرّس را در برداشت.

عنايت و توجّه مرحوم مدرّس تبريزى به زبان و ادب فارسى خاطره شاعرانى همچون خاقانى شروانى و نظامى گنجوى و ساير بزرگانى كه از آن ديار با آثار خود، زبان شيرين فارسى را زنده نگه داشتند و با كتاب هاى ارزشمند خود فرهنگ اسلامى ـ ايرانى را احياء كردند، به ياد مى آورد.

اين از موهبت هاى الهى است كه پژوهشگر سخت كوش انجمن آثارومفاخر فرهنگى، خانم حميده حجازى، دبير انجمن ترويج زبان و ادب فارسى ايران در فرصتى كوتاه رساله دستور زبان فارسى مرحوم مدرّس تبريزى را كه مصداق: طُرِحتْ فى زَوَايا الهِجران و نَسِجَتْ عليها عَناكِبُ النِّسيان گرديده بود، تصحيح كرده و فهرست هاى لازم را بر آن افزودند و آن را به چهارمين گردهمائى سراسرى انجمن ترويج زبان و ادب فارسى ايران كه در تبريز يعنى زادگاه و آرامگاه مرحوم استاد علاّمه ميرزا محمّدعلى مدرّس تبريزى خيابانى برگزار مى گردد، تقديم داشتند.

در پايان از حضرت استاد شيخ جعفر سبحانى تبريزى كه با تصحيح كتاب «كفاية المحصّلّين» و «ديوان المعصومين»، و مقاله اى كه بر اين كتاب افزودند حقّ تلمذت خود را نسبت به مرحوم مدرّس تبريزى ادا كردند، سپاسگزارى مى نمايد. جَزاهُ اللهُ عَنِ العلمِ خيرَ الجَزاء.

از حسن اتفّاق آنكه نشر اين كتاب مصادف با مراسم يادبود و بزرگداشت مرحوم دكتر اسماعيل رفيعيان در تبريز گرديد و اينكه خانواده آن فقيد سعيد وسائل نشر آن را فراهم آوردند و به مهمانان چهارمين گردهمائى سراسرى انجمن ترويج زبان و ادب فارسى اهدا كردند نشانه اى از اخلاص و صفاى باطن آن مرحوم است. لمثلِ هذا فليعْملِ العامِلُون.