چرا آيه بر عده وفات حمل شده است؟

با اين كه گفتيم از ظاهر آيه جز يك وصيت، چيزى استفاده نمى شود ولى علت اينكه مفسران از آيه حكم عده وفات را نيز فهميده اند اين است كه روايات و تاريخ حاكى است كه در دوران جاهليت عده زن يك سال، و ارثيه او، همان نفقه و سكناى يك ساله او بوده است و زن سريك سال، بادونيم كردن فضله حيوانى و پشت سرانداختن آن از عده بيرون مى آمد.

شما مى توانيد براى تحصيل خصوصيات عده وفات در جاهليت به صحيح «بخارى » و « مسلم» مراجعه فرمائيد، و مؤلف «المنار» در جلد دوم ص 441 عين عبارات آنها را نقل مى كند و مى گويد:

حكم عده وفات در اسلام در چهارماه و ده روز مستقر گرديد، و درهمين حال زنى خدمت رسول گرامى رسيد و اذن طلبيد كه پيش از مدت مزبور، سرمه به چشم بكشد، رسول گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم)با لحن تند فرمود:

« لا لا اِنَّمـا هـِيَ اَرْبَعـَةُ اَشْهُر وَ عَشـْراً وَ قـَدْ كانَتْ اِحـْداكُنَّ فِي الْجاهِلِيَّةِ تَرْمِي الْبَعْرَةَ عَلى رَأسِ الْحَوْلِ» .

فرمود: نه، نه، چه عجله داريد؟ بايد چهارماه و ده روز صبر كنيد، در صـورتى كه هريك از شما در زمان جاهليت سريك سال پشگل حيوانى را پشت سرمى انداخت ( وبه وسيله آن از عده بيرون مى آمد).

هرگاه كسى بخواهد مقدار عده زنان رادرجاهليت از طريق پيشوايان شيعه آگاه گردد، به كتاب كافى [1] و تفسير برهان [2]مراجعه فرمايد، و ما فقط به ترجمه يك روايت مى پردازيم:

زنى از زنان رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به حضرتش عرض كرد كه شوهر فلانى فوت كرده