قطع رابطه نكرده و گاهى براى او نيز طلب آمرزش مى كرده است، در صورتى كه آيه اى كه در پاسخ تقاضاى مشركان وارد شده به طور آشكار مى رساند كه ابراهيم در همان دوران جوانى، پس از روشن شدن مطلب كه « آزر » مرد لجوج و عنود است،از او تبرى كرد و ديگر در حق او دعا ننمود.

از ضميمه كردن اين دو آيه ( در آغاز جوانى از آزر بريد، در دوران پيرى دعا كرد) روشن مى شود كه شخصى كه در آغاز كار ( دوران جوانى ) براى ابد مورد تنفر ابراهيم قرار گرفت، غير آن شخصى است كه در پايان عمر مورد تو جه وياد او بود، واو را با طلب مغفرت يادمى كرده است.

روى همين جهت مى توان علت اختلاف در تعبير را فهميد، جائى كه سخن از « آزر » در ميان باشد آنجا كه با كلمه « اب » كه در مورد عمو نيز به كار مى رود، تعبير مى كند، ودرحالى كه كسى را كه در پايان عمر خود دعا مى كند با لفظ «والد » ياد مى نمايد و لفظ مزبور فقط در پدر به كار مى رود.

بار ديگر خلاصه سخن را در سه بخش ياد آور مى شويم:

1 ـ ابراهيم در سرزمين عراق به دنيا آمد، و درهمان جا با بت پرستان به مبارزه برخاست، و تمام گفتگوهاى او با « آزر » و وعده دعا در باره وى، آنگاه قطع رابطه با او، همگى دراين سرزمين بوده است، وقتى او را در ميان آتش افكندند خدا اورا نـجات داد، او با « لـوط » بـه سـرزمـين « فلسـطيـن » كـه قـرآن از آن با جمـله (إلَىَ الأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا)(سوره انبيا، آيه 69) ياد مى كند، مهاجرت نمود، و در همان جا خدا به او دو فرزند به نام اسحاق و يعقوب عطاء كرد چنان كه مى فرمايد:

( قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى اِبْراهِيمَ وَ اَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الأَخْسَرِينَ وَ نَجَّيْناهُ وَ لُوطاً إلىَ الأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها لِلْعالَمِينَ وَ وَهَبْنا لَهُ إسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً وَ كُلاًّ جَعَلْنا صالِحِينَ) (انبياء آيه هاى 69 ـ 72).

« به آتش گفتيم براى ابراهيم سرد و سلامت باش، با او از درحيله وارد