نيز در عملى كه مايه تقرب مى گردد، نيز به كار مى رود .

خلاصه: گاهى درمعنى مسببى كه خود تقرب و منزلت است به كار مى رود، و گاهى در معنى «سببى» يعنى چيزى كه تقرب را پديد مى آورد، به كار مى رود و در آيه هر دو معنى مناسب است، هرچند معنى نخست روشن تر است .

اميـرمـؤمـنان (عليه السلام) لفـظ « وسيـله» را در معنى « سبـبى» به كار برده و مى فرمايد:

« اِنَّ أَفْضَلَ ما تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلوُنَ اِلىَ اللّهِ اَلإيْمانُ بِهِ وِ بِرَسوُلِهِ وَ الْجَهادُ فِيْ سَبِيلِهِ» ( نهج البلاغه، چاپ عبده، خطبه 106).

( نخستين چيزى كه توسل گران به آن متوسل مى شوند، ايمان به او و پيامبر و كوشش در راه خدا است ).

ب ـ اعراب آيه:

« اولئك» مبتدا است و خبر آن « يَبْتَغوُنَ اِلى رَبِّهِمْ» مى باشد جمله « الَّذِينَ يَدْعوُنَ» كه موصول وصله و صفت اولئك است و ضمير « صله» محذوف گرديـده يعنــى: آنان را كـه مى خوانيـد، خـود، خواهـان تقــرب بـه سـوى پروردگارشان مى باشد.

در جمله « اَيُّهُمْ اَقْرَبُ» سه احتمال وجود دارد:

1 ـ « اىّ » موصول است نه استفهامى و جمله بدل از واو جمع « يبتغون» است البته بدل بعض از كل، و مفاد جمله چنين است:

« نزديك ترين معبودها به خدا، خود خواهان تقربند، چه رسد به غير آنها.

2 ـ ممكن است « اى» را استفهامى بگيريم در اين صورت كلمه اى مانند «يستعلمون» و « يطلبون» وامثال آن مقدر است.

3 ـ ممكن است « اى» استفهامى باشد و بدل از « واو» ،« يبتغون» باشد ولى