خلاصه هدف از اين تعبير (آمنا به ) انتقاد از روش گروه معاند است كه با فتنه انگيزى در مقام طعن به آيه متشابه مى باشند تو گويى اصلاً به آن ايمان ندارند، آنان براى نقد نظريه آنها، مى گويند « آمنا» گواه روشن بر اينكه ايمان به صحت متشابه مانع از آگاهى انسان از تأويل آن، نيست اين است كه اين گروه همان طور كه به «متشابه » ايمان دارند، به محكم نيز « ايمان » دارند چنانكه مى گويند : « آمنّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا» اگر ايمان به محكم مانع از آگاهى از مفاد آن نيست، طبعاً ايمان به متشابه نيز مانع از علم به تأويل آن نخواهد بود.

پاسخ به سئوال ديگر:

در آيه مورد بحث پاسخ به يك سئوال باقى است و آن اين كه لفظ « اما» درجمله « فَاَمَّا الَّذِينَ فِيْ قُلوُبِهِمْ زَيْغٌ» ، « اماى » تفصيلى است و چنين «اما» به خاطر انجام تفصيل بايد تكرار شود اكنون سئوال مى شود كه لنگه دوم آن چيست ؟

پاسخ :

همان طور كه در سئوال ياد آورى شد اين « اما» براى تفصيل است يعنى به تـفصيل سخن قبلى مى پردازد و به اصطلاح تشقيق شقوق مى كند.

ولى درزبان عرب گاهى همه شقوق را دركلام مى آورند و گاهى يكى از شقوق را مى گويند و ديگرى را به خاطر روشن بودن ذكر نمى كنند مانند:

( قَدْ جاءَكُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ اَنْزَلْنا اِلَيْكُمْ نوُراً مُبِيناً فَاَمَّا الَّذِيْنَ آمَنوُا بِاللّهِ وَ اَعْتَصِموُا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِيْ رَحْمَة مِنْهُ وَ فَضْل)

( نساء، آيه 174)

« به سوى شما حجت و گواهى از جانب پروردگار تان آمده است و به سوى شما نور آشكار ى فرستاده ايم اما آنان كه ايمان به خدا آورده اند و ـبه كتـاب او چـنگ زده انـد بـه زودى آنـها را دررحمت و كرم خـود وارد مى سازد».