« واعلم ان الراسخين في العلم هم الذين اغناهم اللّه عن اقتحام السدد المضروبة دون الغيوب، الا قرار بجملة ما جهلوا تفسيره من الغيب المحجوب فمدح اللّه اعترافهم بالعجز عن تناول مالم يحيطوا به علما وسمى تركهم التعمق فيما لم يكلفهم البحث عن كنهه رسوخاً» [1].

راسخان در علم كسانى هستند كه اعتراف به عجز در برابر اسرار غيبى وآنچه از تفسير آن عاجزند آنان را از كاوش پيرامون آنها بى نياز ساخته است، خداوند اعتراف آنان را به ناتوانى از درك چيزى كه به آن علم ندارند ستايش كرده و ترك ژرف گرائى آنها در باره موضوعى كه مكلف به غور در آنها نكرده است « رسوخ» ناميده است.

پاسخ: اين حديث نمى تواند از صحت نظريه نخست بكاهد زيرا:

اولاً: مضمون اين حديث با ديگر احاديثى كه از آن حضرت در اين مورد نقل شده است كاملا تفاوت دارد، زيرا خود امام على در روايات ديگر تصريح كرده است كه راسخان در علم از تأويل قرآن و يا تأويل « متشابه» آگاه مى باشند در اين صورت چگونه مى توان آن همه احاديث را رد كرد وتنها اين حديث را گرفت [2]؟

و ثانياً: گروهى از مفسران و محدثان اسلامى به توجيه اين بخش از خطبه برخاسته و در اينمورد توجيهاتى را ياد آور شده اند [3] هرچند غالب ويا همه آنها با متن حديث چندان وفق نمى دهد آنچه مى توان گفت اين است كه اين بخش از خطبه از طريق قطعى به دست ما نرسيده و نمى تواند، در مقابل اين همه روايات حجت و حديث اطمينان بخش باشد.