2 ـ ( وَ لَقَدْ جِئْنا هُمْ بِكِتاب فَصَّلْناهُ عَلى عِلْم هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْم يُؤمِنوُنَ)(اعراف، آيه 52)

« ما به سوى آنان با كتابى آمديم كه با كمال آگاهى آن را شرح داديم كه مايه هدايت و رحمت براى جمعيتى است كه ايمان دارند».

3 ـ ( هَلْ يَنْظُروُنَ اِلاّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِى تَأْوِيلُهُ يَقوُلُ الَّذِينَ نَسوُهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جائَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَيَشْفَعوُا لَنا اَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِى كُنّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِروُا اَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانوُا يَفْتَروُنَ) ( اعراف،آيه 53)

« آيا انتظار دارند سرانجام كتاب ويا ( وعده هاى الهى) در آن كتاب را مشاهده كنند آنگاه ايمان بياورند، آن روز كه اين كار انجام بگيرد آنان كه دستورهاى خدا را قبلاً فراموش كرده بودند مى گويند فرستادكان پروردگار ما به سوى ما آمدند آيا امروز شفيعانى براى ما وجود دارد كه براى ما شفاعت كنند، آيا امكان دارد كه باز گرديم غير آنچه انجام داديم، انجام دهيم آنان سرمايه عمر را از دست داده اند و معبودهاى دروغين از نظر آنان گم شده اند».

نخست بايد ديد مرجع ضمير در الفاظ « الا تأويله» و « يأتى تأويله» و « نسوه» چيست ؟ در اين جا سه احتمال دارد:

1 ـ هر سه ضمير به « كتاب» كه در آيه دوم وارد شده است بر مى گردد بالاخص كه كلمه نسيان در باره قرآن نيز به كار رفته