مى كند، طبعاً چنين كتابى نمى تواند، خالى از تكرار سازنده و تأكيدهاى بيدار كننده باشد از اين جهت آن را با دو لفظ « متشابه» و « مثانى» توصيف مى كند.

5 ـ مقصود از متشابه چيست؟

همان طور كه در آغاز بحث ياد آور شديم در تفسير معنى « متشابه» شانزده قول و نظر وجود دارد ولى در اين ميان اين اقوال چند نظريه بيش از همه معروف تر است و بايد پيرامون آنها سخن بگوئيم:

الف ـ موضوعات پوشيده از حس وخرد:

در قرآن يك رشته موضوعاتى وارد شده است كه هرگز انسان خاكى با اين ابزار شناخت محدود خود، نمى تواند به واقعيت آنها پى ببرد، مانند كيفيت « ذات خداوند» و « روح» و « جن» و «ملك» و « برزخ» و «ميزان» و « صراط» و « قيامت» و همانند اينها كه همگى در قلمرو « غيب» قرار گرفته و بشر نمى تواند بر حقيقت آنها واقف گردد و فقط بايد به آنها ايمان بياورد، چنانكه مى فرمايد:« اَلَّذِينَ يُؤمِنوُنَ بِالْغَيْبِ» (بقره،آيه 3):«افراد پرهيزگار كسانى هستند كه به موضوعات پوشيده ( از حس و يا ابزار شناخت محدود بشر; ايمان مى آورند» وبه بهانه اينكه از واقعيت آنها آگاهى ندارند، به انكار آن برنمى خيزند [1].

حاصل اين نظريه اين است كه مقصود از « متشابه» آن گونه از موضوعاتى است كه عقل بشر نمى تواند به ماهيت آنها پى ببرد و از محيط علم انسان كاملاً بيرون مى باشد و اطلاعات انسان از آنها به همان اندازه است كه خدا در قرآن فرموده است [2].

اين نظريه كه بيشتر مورد توجه ابن تيميه [3] و پيروان مكتب او است از جهاتى