چيز ديگرى است و آن تشابه مقصود يعنى دلالت به گونه اى است كه نمى توا ن با نگاه بدوى وبدون ارجاع مفاد آن، به آيات محكم، مقصود واقعى را به دست آورد.

بنابراين، استحكام واستوارى مضمون و حكيمانه بودن مفاد آيه، مطلبى است و استحكام واستوارى دلالت آيه بر مضمون خود، مطلب ديگرى است، توصيف همه آيات قرآن با « استحكام» و « استوارى » ناظر به وجه اول است يعنى سخن خداى حكيم بايد پيوسته، حكيمانه باشد، ولى تقسيم آيات قرآن به محكم و غير محكم به لحاظ وجه دوم يعنى از نظر دلالت آن مى باشد.

و در تفسير «محكم» و « متشابه» توضيح بيشترى در اين باره خواهيم داد.

4 ـ همه آيات قرآن متشابه است:

درحالى كه اين آيه، آيات قرآن را بر دونوع تقسيم مى كند ولى از برخى از آيات قرآن استفاده مى شود كه همه آيات قرآن « متشابه» است چنانكه مى فرمايد:

(اَللّهُ الَّذِي نَزَلَ اَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهَاً مَثانِيَ)

( زمر، آيه 23)

« خدا بهترين سخن را به تو نازل كرده كتابى است «متشابه و مكرر» .

بنابراين اگر همه آيات آن متشابه است، در اين صورت تقسيم آيات آن بر دو نوع چه مفهومى مى تواند داشته باشد.

ولى با توجه به لفظ :« مثانى» كه به معنى « مكرر» است مى توان مقصود از «متشابه» بودن سراسر آيات آن را به دست آورد يعنى آيات قرآن از نظر مضمون و سياق شبيه هم بوده و هريك ديگرى را تأييد و تصديق مى كند واز نظر صياغت و سبك، يك نواخت واز نظر مضمون همانند يكديگرند.

كتابى كه به عنوان هدايت و راهنماى جامعه نازل شده است و در هر مناسبتى بـه روشنگرى مى پردازد و اصـول و معـارف خـود را به عبارت هاى گوناگون مطرح