كُلَّ الإنْفاقِ» از اين كه مى بينيد مطلب را باجمله « لا تميلوا» بيان كرده اين گواه بر اين است كه مقصود از ما قبل همان عدالت و ميانه روى در امور باطنى است كه برخى از مراتب آن، از اختيار شوهران بيرون است زيرا علاقه باطنى پيرو يك سلسله ملاكاتى است از قبيل زيبائى، دلربائى، حسن اخلاق و...كه تأثير آنها از اختيار شوهران بيرون مى باشد.

شك ندارد كه علاقه شوهر نسبت به زنى كه از زيبائى و خوش خلقى بهره وافرى دارد وبه زنى كه از نظر زيبائى و خوش اخلاقى بهره كمتر دارد، به يك پايه نخواهد بود وانسان به حكم فطرت به زن نخست بيشتر مهر مى ورزد تا به دومى.

مگر اين كه دومى نيز ملاكات ديگرى داشته باشد كه اولى فاقد آن باشد و لذا خدا فرموده: ( وَلَنْ تَسْتَطِيعوُا اَنْ تَعْدِلوُا بَيْنَ النِّساءِ) عدالت در عاطفه از اختيار شما بيرون است ولى اين فعل غير اختيارى نبايد مبدء وجود يك فعل ديگرى گردد كه از اختيار انسان خارج نيست، و آن اينكه انسان عملاً يكى را معطل و معلق بگذارد، فقط به ديگرى بپردازد، چنانكه مى فرمايد: «فَلا تَمِيْلوُا كُلَّ الْمَيْلِ..» ومقصود از جمله اين است كه يكى را عاطل و باطل و سرگردان بگذارد به طورى كه بيچاره نه مانند زنان شوهردار همسر دارد، ونه مانند سائر زنان بى شوهر، اختيارى دارد كه بتواند براى خود شوهرى انتخاب نمايد.

نظر نويسنده تفسير در آيه:

نويسنده در ص 284 آيه نخستين را راجع به حقوق زناشوئى و نفقه دانسته و مى نويسد: هرگاه محبت يكى باعث شود كه هرچهار شب نزد يكى بسر ببرد وتمام نفقه يكى را فقط بپردازد در اين صورت يك زن بيشتر نگيرد و همچنين آيه ديگر را نيز راجع به همان دانسته مى گويد:مقصود از نفى استطاعت اين است كه هرگز ممكن نيست انسان تمام زنان خود را در باره كسوه و نفقه و سائر حقوق برابر بگيرد چه اين امر شدنى نيست ولى نبايد تمام ميل خود را به يكى مصرف كند و بايست به ديگرى