مطلب هفدهم [1]

جهر و اخفات در نمازهاى ظهر و عصر

(قُلِ ادْعوُا اللّهَ اَوِ ادْعوُا الرَّحْمنَ اَياًّ ما تَدْعوُا فَلَهُ الأسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً)(اسراء، آيه 110)

« بگو خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد، هركدام را بخوانيد براى او نامهاى نيك است در « صلات» خويش داد مزن، و آهسته نيز ميار، بلكه ميان اين دو راهى انتخاب بنما».

نظريه برخى از مفسران:

برخى از مفسران معتقدند كه مقصود از « صلات» در اين آيه( البته قطع نظر از روايات) همان دعا و توجه به خدا است و كلمه مزبور در همان معنى لغوى به كار رفته است، واستعمال لفظ مزبور درنماز اگر چه در قرآن بيشتر است، ولى در آغاز نزول وحى بلكه پس از آن به حدى نبود كه ما يه فراموشى معنى اصلى آن باشد كه زيرا در مواردى در قرآن همين كلمه در معنى دعاء استعمال شده چنانكه مى فرمايد: