مطلب چهاردهم [1]

پرسش از پيامبران چگونه بوده است؟

( وَ اسْئَلْ مَنْ اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا اَجَعَلْنا مِنْ دُونِ الرَّحْمانِ آلِهَةً يَعْبَدُونَ) (زخرف، آيه 45)

« اى محمد از پيامبرانى كه قبل از تو فرستاده ايم سئوال كن كه آيا ما جز خدا معبودانى قرار داده ايم كه مردم آنها را بپرستند».

جاى شك نيست كه ظواهر قرآن و مفاهيم ابتدائى آن، تا آنجا كه قرينه اطمينان بخشى برخلاف آن نباشد براى ما حجت است و ما حق نداريم بدون جهت از ظاهر آيات آن دست بر داريم، واين خود مطلبى است كه بايد هر مفسرى آن را رعايت كند، تا سرانجام از تفسير به رأى كه عامل مذهب سازى و آئين تراشى است، پرهيز بنمايد.

شما ظاهر آيه ياد شده را به اهل زبان و يا به دانشمندانى كه اطلاعاتى در اين زبان دارند، نشان بدهيد و ملاحظه كنيد كه در اين باره چه گونه قضاوت مى كنند؟ آيا جز اين كه « پيامبر مأمور شده است از خود پيامبران بپرسد و با خود آنها تماس بگيرد» چيزى ديگرى مى گويند؟ به طور مسلم نه، و همه با نداى بلند مى گويند،